During the first phase of the Disclosing Architecture programme, filmmaker Marit Geluk made a documentary about the restoration and conservation of the Van Doesburg collection. From 2019, she closely followed the work of paper restorers, colour specialists, lighting experts, exhibition-makers, programmers and policymakers. Throughout the restoration process, trade-offs had to be made between the preservability, visibility and useability of this fragile material, in the knowledge that decay is inevitable.

'Wie weet nog iets van een plantaardige kleur?' Claudy Jongstra is veel tegelijk: beeldend kunstenaar, herder, boerin en activist. Haar sculpturale werken gaan de wereld over en hebben een volstrekt eigen signatuur. Door terug te gaan naar de oorsprong van wol, weven en kleur, laat Jongstra haar publiek nadenken over de wisselwerking tussen mens en natuur.

Van een dikke laag zeeklei tot groene oase. Aan de oostkant van Almere ligt Oosterwold, een agrarisch landschap met een omvang van 43 vierkante kilometer. Hier mogen initiatiefnemers met elkaar het land ontwikkelen. De Spelers van Oosterwold is een film over een revolutie in de gebiedsontwikkeling, waarbij bewoners met behulp van enkele spelregels zonder bemoeienis van overheid of gedreven door winstmaximalisatie van ontwikkelende partijen, het land inrichten. Dat gaat uiteraard niet zonder slag of stoot, want hoe leg je bijvoorbeeld met elkaar een weg aan en waar liggen de scheidslijnen tussen openbaar, privé en collectief? Dat vergt van iedereen moed en doorzettingsvermogen, maar de droom is en blijft zoet. De Spelers van Oosterwold is een film van Marit Geluk, gebaseerd op de muziektheatervoorstelling ‘Het zal eens tijd worden’ van Egon Kracht en Noortje Braat, Oosterwold-bewoners van het eerste uur.

In het kader van Festival Classique 2017: Wagner – the Movie, over wat de mens met macht doet en over wat macht met mensen doet. Nieuwsbeelden zonder commentaar van verslaggevers, maar live begeleid door een symfonieorkest. Met beeldmateriaal van Emmy Award winnaar Joris Hentenaar. Projectorkest De Ring o.l.v. Jan van Maanen. Een film van Marit Geluk en Joris Hentenaar.

De Leidse ontwerper Eva Schreuder heeft een sieradenlijn ontworpen, geïnspireerd op het werk van designpionier Christa Ehrlich. De florale ontwerptekeningen en patronen uit Ehrlichs tijd bij de Wiener Werkstätte inspireerden Schreuder tot het ontwerpen van een set oorbellen en twee hangers. Haar uitgangspunt werd de klaproos, ook wel bloem van de verbeelding genoemd. De klaproos staat symbool voor de opkomst van de vrouw in de kunstwereld ten tijden van de Eerste Wereldoorlog, toen de mannen naar het front werden geroepen. Alle onderdelen van deze o zo kwetsbare, maar tegelijkertijd oersterke bloem vindt Schreuder prachtig: de steel, de zaaddoos, de hele bloem, alle individuele semi-transparante bloemblaadjes. Ze komen in verschillende vormen terug in de sieradenlijn, die de titel ‘Impressions’ kreeg.

Opgegroeid en zich hard gemaakt voor betere leefomstandigheden in de Schilderswijk, weet de Haagse wethouder Adri Duivesteijn het ook niet meer als hij zelf aan de knoppen mag draaien nu hij stadsbestuurder is. In 1984, tien jaar na de Anjerrevolutie, volgt hij zijn intuïtie en reist af naar Porto. Daar ontmoet hij de Portugese architect Alvaro Siza. Onder de indruk van diens Bairro da Bouça, een woonwijk voor lagere inkomens die door middel van inspraak tot stand is gekomen, nodigt Duivesteijn Siza uit om de vastgelopen stadsvernieuwing in de Schilderswijk uit het slop te halen. Het zou het keerpunt worden in zijn denken over stadsvernieuwing en de burger als opdrachtgever.

De film Een Betere Stad is onderdeel van de tentoonstelling over het Algemeen Uitbreidingsplan (AUP) van Amsterdam. Het AUP werd onder het motto ‘licht, lucht en ruimte’ in de jaren '30 van de 20ste eeuw ontwikkeld, omdat Amsterdam nodig moest uitbreiden. De film toont de huidige stand van zaken in de Westelijke Tuinsteden, Buitenveldert en de Watergraafsmeer met portretten van onder meer actievoerders, vrijwillige papierprikkers, ondernemers en bewoners van het eerste uur.

In de film 'Aan ons de vrijheid' wordt stilgestaan bij het gedachtegoed van hoogleraar Benjamin Marius Telders. Telders verzette zich in 1940 tegen de Ariërverklaring die de Duitsers onder andere eiste van docenten aan de Universiteiten. Telders' kritiek op de bezetter en steunbetuiging aan Joodse collega's leidde tot zijn arrestatie en internering in diverse concentratiekampen. Enkele dagen voor de bevrijding van Bergen-Belsen overleed Telders aan vlektyfus.

This film features six old and new generation pioneers in New Towns across Western Europe. Although the cities differ in many ways, they all experience challenges due to increasing migration of foreign workers, refugees or asylum seekers. The film depicts their quest to revive the spirit of urban and social innovation of the early days of their foundation.

Op 20 juni 2019 heropende Museum De Lakenhal na een intensieve periode van 2,5 jaar verbouwen en restaureren. Dit proces, van laatste dag openstelling voor publiek tot en met oplevering, vastgelegd in de documentaire ‘Museum De Lakenhal Vernieuwt’. Met interviews met architecten Julian Harrap, Happel Cornelisse Verhoeven architecten, conservatoren van Museum De Lakenhal, uitvoerder, bouwvakker van bouwcombinatie Nieuw Laecken en vele anderen.

Fer Hakkaart is een soort hedendaagse Leidse fijnschilder. Al zo’n zestig jaar haalt hij inspiratie uit de binnenstad en observeert hij haar inwoners. Hij verbeeldt bij voorkeur gewone mensen, van V&D-klant tot snackbarbezoeker. De anonieme personen in zijn portretten stralen vaak eenzaamheid uit, of ze zich nu in alledaagse of juist vreemde taferelen bevinden.

Voorafgaand aan de realisatie van de nieuwbouw van Museum De Lakenhal zullen aan de Lammermarkt, gelegen aan de achterzijde van het museum, na de zomer van 2015 enkele panden worden gesloopt. Om deze panden van rond 1900 en hun geschiedenis een laatste eerbetoon te brengen heeft Museum De Lakenhal beeldend kunstenaar Marjan Teeuwen gevraagd om in vier panden een grootse architectonische ingreep te verrichten: 'Verwoest Huis Leiden'. Marjan Teeuwen werkte van maart tot juni 2015 aan haar installatie. Drie maanden later zijn de panden definitief gesloopt.